Poniżej zamieszczamy ostateczną listę osób zakwalifikowanych do drugiego etapu konkursu. Odbędzie się on 5 maja o godzinie 13.00 w Kolegium Kołłątaja, w sali Przewiązka.
94091608908 1099144 33
94090912211 1104982 33
94111100207 1103692 33
94031501915 1099232 31
94032803337 1103423 31
94020101993 1105723 31
94102103802 1103455 31
86050816141 1002511 30
91110413587 1062386 30
94011308718 1103627 30
94020310364 1099999 30
94112503504 1102212 30
94100709390 1100011 29
94072511263 1099966 29
94030706380 1101299 29
94120109895 1102782 29
92091109023 1076951 29
94060510911 1099778 29
94031308710 1103939 29
94081009241 1105368 29
94051312498 1099335 28
94072703303 1099691 28
92060214316 1079183 28
94011711255 1099971 28
92072407951 1091687 28
93101403425 1090693 28
94051708703 1099468 28
94121612260 1100576 28
94121612260 1100576 28
94122303051 1099283 27
93012106448 1087891 27
94022202647 1102152 27
94120904506 1099683 27
94092908373 1100115 27
94103103870 1103261 27
94051308330 1101952 27
94120502254 1101488 27
94051901885 1100071 27
94051108879 1103496 27
94092908281 1105296 27
Publikujemy również treść kazusów omawianych na wtorkowych warsztatach.
Oceń czy możliwe było złożenie skargi konstytucyjnej w następujących
przypadkach:1. Skargę złożył we
własnym imieniu doktor habilitowany nauk prawnych, nie korzystając przy tym z
pomocy adwokata ani radcy prawnego
Poseł partii X wystąpił z zapytaniem poselskim do Prezesa Rady Ministrów domagając się odpowiedzi w terminie 14 dni argumentując swoje żądanie sytuacją zaostrzającego się kryzysu ekonomicznego i przyspieszeniem działania organów państwowych. Partyjni koledzy uznalizapytanie za bardzo potrzebne i wnieśli wniosek o przeprowadzenie w związku w nim debaty sejmowej. Prezes Rady Ministrów odmówił jednak udzielenia odpowiedzi. W związku z tym grupa posłów partii Y wniosła interpelację poselską skierowaną do Prezesa Rady Ministrów, nie określiła jednak terminu w jakim oczekuje odpowiedzi. Prezes Rady Ministrów ponownie odmówił odpowiedzi, twierdząc że posłowie powinni wyznaczyć mu termin udzielenia odpowiedzi, a w dodatku przedstawić stan faktyczny, do którego powinien się odnieść. Oceń przedstawioną sytuację. Grupa 35 posłów złożyła wniosek o odwołanie Marszałka Sejmu, jednakże nie
wskazała w nim imiennie kandydata na nowego Marszałka. Po upływie kilku dni,
posłowie ci, obawiając się że wskazanie kandydatury było konieczne złożyli
wniosek ponownie, tym razem już imiennie określając nowego Marszałka. Niebawem,
większość parlamentarzystów uznała, że konieczne jest powołanie nowego
Marszałka, w związku z czym odpowiednio grupy 46 i 50 osób złożyły stosowne
wnioski. Głosowanie nad nimi przeprowadzono w sposób łączny, na pierwszym
posiedzeniu Sejmu, które odbyło się 5 dni po złożeniu wniosku. W związku z tym,
że w mediach podnoszono, iż procedura ta nie była w pełni poprawna to wnioski
złożono ponownie. W związku z długimi przerwami w obradach, poddano je pod
głosowanie 50 dni od dnia złożenia. Pierwszy z wniosków przegłosowany został
zwykłą większością głosów, w związku z czym drugiego nie poddawano, zgodnie z
procedurą, już pod głosowanie. Nowo powołany Marszałek Sejmu od razu
dynamicznie przystąpił do pracy. Wystąpił o odwołanie Rzecznika Praw
Obywatelskich. Następnie w porozumieniu z odpowiednimi podmiotami powołał
zastępcę Rzecznika Praw Obywatelskich, Generalnego Inspektora Ochrony Danych
Osobowych, Szefa Kancelarii Sejmu oraz Szefa Kancelarii Senatu, a także Prezesa
oraz członków Kolegium Najwyższej Izby Kontroli. Marszałek Sejmu stwierdził, że
te działania były bezprawne, a poza tym powołanie Szefa Kancelarii Senatu budzi
jego wątpliwości. W związku z tym, Marszałek Sejmu wystąpił z wnioskiem do
Trybunału Konstytucyjnego o rozstrzygnięcie powstałego sporu kompetencyjnego.
Trybunał odmówił rozpatrzenia tego wniosku, ponieważ zajęty był inną sprawą – a
mianowicie rozstrzygnął że ustawa przedstawiona przez prezydenta może zostać
podpisana, jednakże niektóre jej przepisy są niezgodne z Konstytucją. Prezydent
uznał, że podpisze ustawę z pominięciem tych przepisów, dlatego wystąpił do
Marszałka Sejmu by ten stwierdził czy nie są one nierozerwalnie związane z
Konstytucją. Marszałek wydał opinię, która pozwoliła prezydentowi na podpisanie
ustawy. To jednak nie był koniec jego wytężonej pracy, ponieważ kilka dni
później Kancelaria Prezydenta zawiadomiła Marszałka, iż Prezydent jest chory,
ma anginę i stracił głos, w związku z tym Marszałek powinien go zastąpić z
racji czasowej niezdolności do sprawowania urzędu. Oceń powyższy stan prawny.
W skład Rady Polityki Pieniężnej po trzech członków powołał Sejm, Senat, oraz po uzyskaniu kontrasygnaty prezydent. Rada Polityki Pieniężnej ostatecznie, zgodnie z przepisami prawa, składała się z 9 członków. Dwie z osób w składzie Rady pełniły już funkcję w ubiegłej jej kadencji, w związku z czym stwierdzono że ich wybór był bezprawny. Senat, który te osoby wskazał, stwierdził jednak, że nie zamierza ich odwołać ze stanowiska. W związku z tym niezwłocznie dokonał tego Prezydent. Kiedy skład został już w pełni poprawnie wybrany Rada zaczęła podejmować uchwały, przy czym zapadały one większością głosów, niezależnie od liczby obecnych na spotkaniach Rady członków. RPP przedstawiła również Sejmowi założenia polityki pieniężnej, a ten uchwalił do nich poprawki. Rada Polityki Pieniężnej chciała również w porozumieniu z Radą Ministrów ustalić kurs złotego, jednakże Minister Finansów i Minister Spraw Zagranicznych stwierdziwszy że lepiej orientują się w aktualnej sytuacji ekonomicznej i politycznej samodzielnie go ustalili. Wtedy to Zarząd NBP uznał, iż działania RPP są obarczone szeregiem nieprawidłowości i postanowił dokonać kontroli. Rada jednak uznała, iż nie będzie to możliwe, argumentując że skład Zarządu jest nieprzepisowy, z racji że wchodzi do niego Prezes NBP, 3 wiceprzewodniczących oraz 5 osób powołanych na wniosek Prezesa NBP przez prezydenta, ale bez niezbędnej w tym zakresie kontrasygnaty. Oceń powyższy stan prawny
Rzecznik Praw Obywatelskich zrzekł się pełnienia swojej funkcji, w związku z tym Sejm uznał że samoistnie doszło do wygaśnięcia jego roli i na wniosek Marszałka Senatu podjął uchwałę o powołaniu nowego Rzecznika. Została ona skierowana do Senatu, ten jednak po upływie 60 dni nie zajął żadnego stanowiska. W związku z tym Sejm zmuszony był uznać, że powołanie Rzecznika nie było możliwe. Grupa 35 posłów przedstawiła nową kandydaturę, Sejm podjął uchwałę i tym razem Senat wyraził zgodę na powołanie Rzecznika. Rzecznik ten niezwłocznie rozpoczął swoją sześcioletnią kadencję, a w przeciągu tygodnia, złożył ślubowanie. Podjął niezwłocznie szereg czynności, między innymi zlecił opinie, ekspertyzy oraz wystąpił o pomoc do Rzecznika Praw Dziecka. Ten jednak, tłumacząc się natłokiem własnych obowiązków, stwierdził że nie będzie w stanie udzielić RPO pomocy. Oceń powyższy stan prawny.
Do TK wpłynęło pytanie prawne o zbadanie zgodności z Konstytucją przepisu kodeksu cywilnego umożliwiającego dowolne podwyższanie czynszów przez właścicieli wynajmujących lokale. Sąd wyjaśnił, że prowadzi sprawę najemczyni Anny Bral, która zakwestionowała podwyżkę czynszu o 300%, stąd jeśli TK stwierdzi niekonstytucyjność tego przepisu wówczas Sąd uzna podwyżkę czynszu za niedopuszczalną. Kilka dni później skargę konstytucyjną wniósł adwokat Anny Bral kwestionując ten sam przepis kodeksu cywilnego, który – jego zdaniem – narusza zasadę demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji). TK połączył obie sprawy do wspólnego rozpoznania i w składzie 3 sędziów orzekł o niekonstytucyjności zaskarżonego przepisu, odraczając jednocześnie wejście w życie orzeczenia o 2 lata. Miesiąc po ogłoszeniu orzeczenia TK odbyła się rozprawa, w czasie której Sąd ogłosił wyrok w sprawie Anny Bral. Jaką treść powinien mieć ten wyrok? Co po orzeczeniu TK mogą zrobić inne osoby, którym właściciele podwyższyli czynsz na podstawie niekonstytucyjnego przepisu?
Mieszkańcy Małopolski postanowili wystąpić z żądaniem przeprowadzenia referendum w sprawie przeniesienia stolicy do Krakowa. Pod wnioskiem podpisało się 100.000 osób w różnym wieku (w tym liczna grupa uczniów krakowskich szkół średnich), inicjatywę poparli również swoimi podpisami turyści – obywatele innych państw, którzy w tym czasie przebywali w Krakowie. Wniosek o przeprowadzenie referendum został złożony na ręce Marszałka Sejmu, który uznał, że jego uwzględnienie wymagałoby zmiany Konstytucji. W związku z tym wniosek ten potraktował jako obywatelską inicjatywę ustrojodawczą. Po uchwaleniu ustawy o zmianie Konstytucji grupa 500.000 obywateli, głównie mieszkańców Warszawy, wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie referendum w sprawie jej uchylenia. Wnioskodawcy podnieśli, że przeniesienie stolicy to sprawa o szczególnym znaczeniu dla państwa, stąd powinna być poddana pod rozstrzygnięcie Narodu w trybie art. 125 Konstytucji. W referendum zarządzonym przez Marszałka Sejmu wzięło udział 50% uprawnionych do głosowania, z czego 30% głosujących opowiedziało się za uchyleniem ustawy, 20% - przeciwko, zaś 50% w dowód protestu przeciwko absurdalności referendum w tej sprawie wrzuciło do urn puste karty do głosowania. Zdaniem wnioskodawców taki wynik referendum zobowiązuje właściwe organy państwowe do wystąpienia z inicjatywą uchylenia ustawy o przeniesieniu stolicy do Krakowa.
Poseł partii X wystąpił z zapytaniem poselskim do Prezesa Rady Ministrów domagając się odpowiedzi w terminie 14 dni argumentując swoje żądanie sytuacją zaostrzającego się kryzysu ekonomicznego i przyspieszeniem działania organów państwowych. Partyjni koledzy uznalizapytanie za bardzo potrzebne i wnieśli wniosek o przeprowadzenie w związku w nim debaty sejmowej. Prezes Rady Ministrów odmówił jednak udzielenia odpowiedzi. W związku z tym grupa posłów partii Y wniosła interpelację poselską skierowaną do Prezesa Rady Ministrów, nie określiła jednak terminu w jakim oczekuje odpowiedzi. Prezes Rady Ministrów ponownie odmówił odpowiedzi, twierdząc że posłowie powinni wyznaczyć mu termin udzielenia odpowiedzi, a w dodatku przedstawić stan faktyczny, do którego powinien się odnieść. Oceń przedstawioną sytuację.
W skład Rady Polityki Pieniężnej po trzech członków powołał Sejm, Senat, oraz po uzyskaniu kontrasygnaty prezydent. Rada Polityki Pieniężnej ostatecznie, zgodnie z przepisami prawa, składała się z 9 członków. Dwie z osób w składzie Rady pełniły już funkcję w ubiegłej jej kadencji, w związku z czym stwierdzono że ich wybór był bezprawny. Senat, który te osoby wskazał, stwierdził jednak, że nie zamierza ich odwołać ze stanowiska. W związku z tym niezwłocznie dokonał tego Prezydent. Kiedy skład został już w pełni poprawnie wybrany Rada zaczęła podejmować uchwały, przy czym zapadały one większością głosów, niezależnie od liczby obecnych na spotkaniach Rady członków. RPP przedstawiła również Sejmowi założenia polityki pieniężnej, a ten uchwalił do nich poprawki. Rada Polityki Pieniężnej chciała również w porozumieniu z Radą Ministrów ustalić kurs złotego, jednakże Minister Finansów i Minister Spraw Zagranicznych stwierdziwszy że lepiej orientują się w aktualnej sytuacji ekonomicznej i politycznej samodzielnie go ustalili. Wtedy to Zarząd NBP uznał, iż działania RPP są obarczone szeregiem nieprawidłowości i postanowił dokonać kontroli. Rada jednak uznała, iż nie będzie to możliwe, argumentując że skład Zarządu jest nieprzepisowy, z racji że wchodzi do niego Prezes NBP, 3 wiceprzewodniczących oraz 5 osób powołanych na wniosek Prezesa NBP przez prezydenta, ale bez niezbędnej w tym zakresie kontrasygnaty. Oceń powyższy stan prawny
Rzecznik Praw Obywatelskich zrzekł się pełnienia swojej funkcji, w związku z tym Sejm uznał że samoistnie doszło do wygaśnięcia jego roli i na wniosek Marszałka Senatu podjął uchwałę o powołaniu nowego Rzecznika. Została ona skierowana do Senatu, ten jednak po upływie 60 dni nie zajął żadnego stanowiska. W związku z tym Sejm zmuszony był uznać, że powołanie Rzecznika nie było możliwe. Grupa 35 posłów przedstawiła nową kandydaturę, Sejm podjął uchwałę i tym razem Senat wyraził zgodę na powołanie Rzecznika. Rzecznik ten niezwłocznie rozpoczął swoją sześcioletnią kadencję, a w przeciągu tygodnia, złożył ślubowanie. Podjął niezwłocznie szereg czynności, między innymi zlecił opinie, ekspertyzy oraz wystąpił o pomoc do Rzecznika Praw Dziecka. Ten jednak, tłumacząc się natłokiem własnych obowiązków, stwierdził że nie będzie w stanie udzielić RPO pomocy. Oceń powyższy stan prawny.
Do TK wpłynęło pytanie prawne o zbadanie zgodności z Konstytucją przepisu kodeksu cywilnego umożliwiającego dowolne podwyższanie czynszów przez właścicieli wynajmujących lokale. Sąd wyjaśnił, że prowadzi sprawę najemczyni Anny Bral, która zakwestionowała podwyżkę czynszu o 300%, stąd jeśli TK stwierdzi niekonstytucyjność tego przepisu wówczas Sąd uzna podwyżkę czynszu za niedopuszczalną. Kilka dni później skargę konstytucyjną wniósł adwokat Anny Bral kwestionując ten sam przepis kodeksu cywilnego, który – jego zdaniem – narusza zasadę demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji). TK połączył obie sprawy do wspólnego rozpoznania i w składzie 3 sędziów orzekł o niekonstytucyjności zaskarżonego przepisu, odraczając jednocześnie wejście w życie orzeczenia o 2 lata. Miesiąc po ogłoszeniu orzeczenia TK odbyła się rozprawa, w czasie której Sąd ogłosił wyrok w sprawie Anny Bral. Jaką treść powinien mieć ten wyrok? Co po orzeczeniu TK mogą zrobić inne osoby, którym właściciele podwyższyli czynsz na podstawie niekonstytucyjnego przepisu?
Mieszkańcy Małopolski postanowili wystąpić z żądaniem przeprowadzenia referendum w sprawie przeniesienia stolicy do Krakowa. Pod wnioskiem podpisało się 100.000 osób w różnym wieku (w tym liczna grupa uczniów krakowskich szkół średnich), inicjatywę poparli również swoimi podpisami turyści – obywatele innych państw, którzy w tym czasie przebywali w Krakowie. Wniosek o przeprowadzenie referendum został złożony na ręce Marszałka Sejmu, który uznał, że jego uwzględnienie wymagałoby zmiany Konstytucji. W związku z tym wniosek ten potraktował jako obywatelską inicjatywę ustrojodawczą. Po uchwaleniu ustawy o zmianie Konstytucji grupa 500.000 obywateli, głównie mieszkańców Warszawy, wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie referendum w sprawie jej uchylenia. Wnioskodawcy podnieśli, że przeniesienie stolicy to sprawa o szczególnym znaczeniu dla państwa, stąd powinna być poddana pod rozstrzygnięcie Narodu w trybie art. 125 Konstytucji. W referendum zarządzonym przez Marszałka Sejmu wzięło udział 50% uprawnionych do głosowania, z czego 30% głosujących opowiedziało się za uchyleniem ustawy, 20% - przeciwko, zaś 50% w dowód protestu przeciwko absurdalności referendum w tej sprawie wrzuciło do urn puste karty do głosowania. Zdaniem wnioskodawców taki wynik referendum zobowiązuje właściwe organy państwowe do wystąpienia z inicjatywą uchylenia ustawy o przeniesieniu stolicy do Krakowa.
Super artykuł. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuń